Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Ηρακλείου για τις δομές παιδικής προστασίας:
Η παιδική κακοποίηση, η μη επαρκής προστασία του παιδιού, η άσκηση βίας στα παιδιά είναι προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα μας. Σ’ ένα κράτος που διαθέτει μόνο 63 δημόσιες δομές για όλα αυτά και χιλιάδες ιδιωτικές ΜΚΟ το πρόβλημα είναι σαφέστατα του κράτους.
Οι κακοποιήσεις των παιδιών αποκαλύπτουν τα προβλήματα του κράτους στον τομέα της παιδικής προστασίας και φροντίδας. Τις ανεπάρκειες, τα λάθος μέτρα, τις ελλείψεις σε υπηρεσίες και κυρίως σε εξειδικευμένο προσωπικό στην κοινότητα, στους δήμους, στο κράτος.
Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι τα δικαιώματα των παιδιών καταπατούνται όσο ζουν σε φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό. Και δυστυχώς 3 χρόνια τώρα ο αριθμός αυτών των παιδιών αυξήθηκε δραματικά
Η παντελής έλλειψη δομών δημιουργεί την εικόνα ενός κράτους που αφήνει τα παιδιά ανυπεράσπιστα και εκτεθειμένα σε κάθε κίνδυνο. Η ανάγκη της Αποϊδρυματοποίησης είναι επιτακτική.
Στο Ηράκλειο πρακτικά Αποϊδρυματοποίηση από δημόσιες δομές δεν μπορεί να γίνει καθώς δεν υπάρχει δημόσια δομή φιλοξενίας η ΚΔΑΠ για κακοποιημένα παιδιά η παιδιά που λόγω παραβατικών οικογενειών χρειάζονται την βοήθεια του κράτους. Οι δομές που υπάρχουν είναι ιδιωτικές και το κοινωνικό κράτος είναι ΑΠΟΝ.
Για μας, είναι σαφές ότι πρέπει να υπάρξει ένα ενιαίο πλαίσιο σύγχρονων προδιαγραφών για τις δομές Παιδικής Προστασίας, τόσο για αυτές που ανήκουν σε ΝΠΔΔ (δημόσιες δομές), όσο και για τις ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα (ιδιωτικές και εκκλησιαστικές δομές). Ένα μοντέλο νέο με προσλήψεις εξειδικευμένων επιστημόνων, χρηματοδοτήσεις ικανές να αντιμετωπίσουν τη φτώχεια και τον αποκλεισμό, που ουσιαστικά δημιουργούν συνθήκες κακοποίησης.
Επισημαίνουμε, για άλλη μια φορά, ότι καμία αλλαγή δεν μπορεί να γίνει στην παιδική προστασία χωρίς κατάργηση της ιδρυματικής φροντίδας και κλείσιμο των μεγάλων ιδρυμάτων και ενίσχυση ευάλωτων οικογενειών με παιδιά μέσω της υλοποίησης μιας Εθνικής Στρατηγικής Αποϊδρυματοποίησης.
Στρατηγικής που ξεκίνησε να υλοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ με νομοθετικές πρωτοβουλίες για την επιτάχυνση των θεσμών της υιοθεσίας και της αναδοχής που είναι ο μόνος ασφαλής δρόμος για την ένταξη των παιδιών σε ένα νέο οικογενειακό περιβάλλον το οποίο θα διασφαλίζει το βέλτιστο συμφέρον τους.
